امام راحل در سال 1312شمسی که عازم سفرحج بودند در بیروت نامه محبت آمیز برای همسر با وفای خویش نوشتند که نشانگر علاقه وافر ایشان به همسرش ، مرحومه ثقفی ، است .

               تصدقت شوم ، الهی قربانت بروم ، در این مدت که متبلای به جدایی از آن نور چشم عزیز و قوت قلبم گردیدم، متذکر شما هستم و صورت زیبایت در آیینه قلبم منقوش است . عزیزم ، امیدوارم خداوند شما را به سلامت و خوش در پناه خودش حفظ کند. حال من با هر شدتی که باشد ، می گذرد، ولی به حمدالله تا کنون هرچه پیش آمد ، خوش بوده و الان در شهر زیبای بیروت هستم1. حقیقتا جای شما خالی است، فقط برای تماشای شهر و دریا خیلی منظره خوشی دارد . صدحیف که محبوب عزیزم همراهم نیست که این منظره عالی به دل بچسبد. در هر حال امشب شب دوم است که منتظر کشتی هستیم . از قرار معلوم و معروف ، یک کشتی فردا حرکت می کند ، ولی ماهاکه قدری دیر رسیدیم ، باید منتظر کشتی دیگری باشیم. عجالتا تکلیف معلوم نیست . امید است خداوند به عزت اجداد طاهرینم ، همه حجاج را موفق کند به اتمام عمل . از این حیث قدری نگران هستم ، ولی از حیث مزاج بحمدالله به سلامت ، بلکه مزاجم بحمدالله مستقیم تر و بهتر است . خیلی سفرخوبی است ، جای شما خیلی خیلی خالی است . دلم برای پسرت ]سیدمصطفی[ قدری تنگ شده است . امیداست که هردو 2 به  سلامت و سعادت در تحت مراقبت آن عزیز و محافظت خدای متعال باشند. اگر به آقا] پدر همسرامام [ و خانم ها ] مادر و مادر بزرگ همسر امام [ کاغذی نوشتید، سلام مرا برسانید . من از قبل همه نایب الزاریاره هستم . به خانم شمس آفاق] خواهرهمسر امام [ سلام برسانید و به توسط ایشان به آقای دکتر ]علوی [ سلام برسانید. صفحه مقابل را به آقای شیخ عبدالحسین بگویید برسانند.

ایم عمر و عزت مستدام . تصدقت . قربانت

روح الله

1-      (برای عزیمت با کشتی به عربستان، به منظور انجام اعمال حج)

2-      (اشاره به آقا مصطفی و فرزند دیگرشان که در آن زمان هنوز به دنیا نیامده بود و چند روز پس از نگارش این نامه در زمانی که امام در سفر حج بودند ، متولد شد و او را علی نام گذاردند. وی در کودکی براثر بیماری در گذشت)

برگرفته ازنشریه پیوند آذرماه 1388